از آنجا که دارم یک راه حل دیگر ارائه می‌دهم و نکات آموزشی خوبی در آن است، به نظرم رسید که در قالب یک پاسخ همه مطالب را یکجا جمع کنم.
کلا از شناور در آوردن محیطهای شناور کار خوبی نیست. چه نیازی هست که یک محیط شناور به صورت غیرشناور دقیقا در محل قرار گیری مورد نظر شما قرار بگیرد؟ پس عنوان و شماره برای محیطهای شناور به چه دردی می‌خورد؟
برای آنکه جانمایی محیطهای شناور کمی تحت کنترل باشد، بهتر است از گزینه‌های این محیط‌ها استفاده کنیم. به عنوان مثال [!t] به صورت
\begin{algorithm}[!t]
که باعث می‌شود لیتک سعی کند و بهترین جا را در بالای صفحه (حرف t به معنی top هست) پیدا کند. چنانچه تمایل داشته باشید محیط شناور در پایین صفحه باشد گزینه [!b] را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید آنها را به صورت انتخابی بنویسید یعنی مثلا بنویسید
\begin{algorithm}[!tb]
یعنی تا جایی که ممکنه بالای صفحه و اگر نشد پایین.
هنگامی که از محیطهای شناور استفاده می‌کنید، جای آنها نسبت به دستورهای قسمت و زیرقسمت حساس نیست. مثلا در مورد مثال شما چنانچه از گزینه [!t] استفاده کنید به این معنی است که شما بیان کردید که حتی‌المقدور محیط را در بالای صفحه قرار بده. محیطهای شناور هم از لحاظ جانمایی ربطی به عنوان بخش ندارند. لذا در بالای صفحه جای مناسب وجود داشته و محیط در آن قرار گرفته و سپس عنوان قسمت در ادامه آورده شده. اگر می‌خواهید عنوان قسمت در بالا باشد، به جای گزینه قبلی [!b] را امتحان کنید.
